(30 kwiecień) Ogólnopolski Dzień Koni - Hipoterapia.
Termin hipoterapia pochodzi od greckich słów: „hippos”, oznaczającego „koń” i „therapeia”, czyli „terapia”. Jest to sposób rehabilitacji ruchowej, wywiedziony z neurofizjologii (funkcjonowania układu nerwowego), którego podstawowym elementem jest kontakt z koniem. Terapia taka jest wieloprofilowa, co oznacza, że oddziałuje w tym samym momencie sensorycznie, psychoruchowo, psychomotorycznie, społecznie i psychicznie.
Pozytywny wpływ kontaktu z końmi na człowieka odkryto już w starożytności. We współczesnej medycynie konwencjonalnej hipoterapia znalazła swoje miejsce w XX wieku, na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych. Zainteresowały się nią takie dziedziny medycyny jak neurologia, psychiatria i ortopedia. Hipoterapia skierowana jest dla osób niepełnosprawnych, z problemami psychicznymi, a także sensorycznymi. Stąd też metoda ta uważana jest za najbardziej uniwersalną oraz unikalną formę leczenia niepełnosprawności. Zajęcia z końmi pomagają zwłaszcza młodym osobom, które cierpią na mózgowe porażenie dziecięce, zespół Downa, autyzm, upośledzenie umysłowe, nerwicę, nadpobudliwość oraz mających problemy ortopedyczne.
Podstawowym celem hipoterapii jest przywrócenie choremu sprawności w takim zakresie, w jakim tylko jest to możliwe, biorąc pod uwagę jego stan. Terapia poprawia zarówno stan fizyczny, jak i psychiczny. Jest prowadzona przez specjalistę, który asekuruje pacjenta. Odnotowano, że hipoterapia przynosi poprawę w: korygowaniu postawy ciała, rozwijaniu samodzielności, korekcie napięcia mięśniowego, czuciu powierzchniowym, zwiększaniu możliwości lokomocyjnych, zdolności do koncentrowania się, poprawianiu wydolności organizmu i odporności, pobudzeniu zmysłów, kształtowaniu poczucia świadomości siebie i swojej odrębności, zmniejszeniu zaburzeń emocjonalnych, w tym poprawianiu poczucia własnej wartości.
Ten rodzaj terapii pomaga także dzieciom i młodym osobom, które chodzą samodzielnie, ale w niepoprawnym wzorcu. Chód konia pozwala im poprawić własne poruszanie się. Ułatwia też dzieciom nieumiejącym stabilnie siedzieć w wypracowaniu właściwej pozycji ciała. Umożliwia rozluźnienie napiętych mięśni, stąd bywa zalecana zamiast ćwiczeń na materacu i z piłką. Ćwiczenia fizyczne przy udziale koni są niezwykle specyficzne i skuteczne. Przede wszystkim koń daje wrażenie poruszania się w podobny do człowieka sposób. Dzięki temu możliwa jest nauka chodzenia bez dosłownego poruszania się po ziemi. Jazda na koniu może zniwelować mimowolne odruchy ciała występujące u dzieci z autyzmem, dzięki łagodnemu kołysaniu się zwierzęcia podczas chodu. Ćwiczenia podczas jazdy pozwalają też na rozluźnienie mięśni, utrzymanie pionowej postawy ciała, rozkurczanie stawów. Pobudza zmysły poprzez dotykanie sierści, głaskanie, wsłuchiwanie się w wydawane przez konia odgłosy. Ćwiczenia te uspokajają i rozluźniają pacjenta. Z racji właściwości uspokajających, pomaga przy leczeniu nerwic.
Pacjenta nie pozostawia się samego z koniem, obecny jest zawsze terapeuta. Poza ruchem ważny jest kontakt ze zwierzęciem oraz przyrodą. Zajęcia odbywają się na świeżym powietrzu w atmosferze spokoju.
Pozytywne efekty terapii z udziałem koni uzyskuje się dzięki kompleksowemu połączeniu ćwiczeń ruchowych oraz psychicznych. Wpływ na efekty ma także powtarzalność czynności oraz możliwość ich szybkiego przyswojenia przez pacjenta.
źródła"Hipoterapia. Fizjoterapia na koniu i przy koniu" Ingrid Staruß
"Psychopedagogiczne Aspekty Hipoterapii"
Opracowała pedagog, neurologopeda Ewa Wasiak
Wyświetlono: 531
