Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna w Hrubieszowie

Janusz Korczak - pedagog i  lekarz był przeciwnikiem jakiejkolwiek przemocy i wielkim obrońcą i przyjacielem dzieci. To on powtarzał dorosłym, że "nie ma dzieci, są ludzie; ale o  innej skali pojęć, innym zasobie doświadczenia, innej grze uczuć". I dodawał, że "jeśli rodzic nie potrafi wytłumaczyć dziecku słowem, to niech nie łudzi się, że wytłumaczy coś siłą".Musimy pamiętać, że rozwiązywaniu konfliktów służy dialog, to właśnie za pomocą rozmowy możemy dać znać, co nam się nie podoba, czego nie chcemy, czego nie lubimy. Rozmowa a nie przemoc.

Prośba dziecka: nie bij mnie!

Autor: Małgorzata Czerniak –psycholog

Nie bij mnie mamo, nie bij mnie tato

Bardzo się boję, trzęsę tak bardzo

I nie rozumiem nic z twojej złości

Czy nie zasługuję już na cień miłości?

Czemu nie możesz mi pomóc sąsiadko?

Małemu dziecku tu nie jest łatwo...

Przecież mnie słyszysz, wezwij pomocy...

Sam zbyt się boję–i w dzień i w nocy...

Nic nie rozumiem–jestem krzywdzony

– A przecież klaps nawet jest zabroniony...

Nie wierzę już w siebie, nie ufam nikomu

Dlaczego bijesz mnie po kryjomu?

Boję się nawet na ciebie patrzeć

Nie zasługuję na miłość, niewiele znaczę...

Jestem tak słaby i praw pozbawiony

Ty jesteś silniejszy – a ja przestraszony

I nie rozumiem co i dlaczego

Znowu zrobiłem... nie wiem nic z tego...

Lecz cofnę się w kąt-swój cel osiągnąłeś.

Już czegoś nie robię–bo ciebie się boję.

By przetrwać będę w przyszłości walczyć.

Muszę być silny aby coś znaczyć.

Albo znów wejdę w przemoc –j ak przynęta.

Nawet gdy zapomnę–me serce pamięta.

Czemu mnie ranisz mamo i tato?

Ciebie też bili? Jesteś wdzięczny za to?

Musiałeś sobie to tak wytłumaczyć,

Bo jakże dziecko nie może nic znaczyć?

Lecz bardzo się mylisz –przypomnij sobie,

Ten strach, przerażenie w swojej osobie?

I stłamś to w końcu, zadepcz przekonanie,

Że liczy się tylko twa siła i zdanie...

Jesteś bezsilny i sfrustrowany.

Lecz ja chcę się czuć przez ciebie kochany.

Jestem dzieckiem: do błędu mam prawo

Jeszcze się uczę... wytłumacz mi mamo...

Uczę się patrząc na twoje czyny

Chcę czuć się kochany, chcę być szczęśliwy.

Nie ucz mnie myśleć, że jestem słaby,

że nie mogę się mylić, by być kochanym,

Że nie mam prawa do błędu, słabości,

Ty bijesz, a ja nie mogę się złościć?

Mam prawo do smutku, mam prawo do złości,

Mam prawo do błędów, by zaznać miłości.

Nie ucz mnie wierzyć, że świat niebezpieczny

Zatrzymaj się proszę! Wciśnij bieg wsteczny,

Są inne sposoby na wychowanie,

Niż krzyk i bicie, unieważnianie.

Zatrzymaj się tato... Zmień się na nowo...

Ja nadal cię kocham –bezwarunkowo.

W Polsce zakaz bicia dzieci regulowany jest ustawą o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie oraz Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym. Nowelizacja z 2010 r. wprowadziła całkowity zakaz stosowania jakichkolwiek kar cielesnych wobec dzieci przez osoby wykonujące władzę rodzicielską oraz sprawujące opiekę lub pieczę nad małoletnim. Zapis ten był wielokrotnie postulowany przez Rzecznika Praw Dziecka. Rzecznik Praw Dziecka, mając na uwadze wyniki raportu, w październiku 2014 roku zainaugurował kampanię społeczną „Bicie uczy, ale tylko złych rzeczy". Jej celem jest nagłośnienie problemu przemocy wobec dzieci oraz zmiana postaw społecznych, a tym samym obniżenie poziomu agresji i aprobaty dla stosowania przemocy wobec dzieci.

Światowy Dzień Sprzeciwu Wobec Bicia Dzieci to inicjatywa zapoczątkowana przez amerykańską organizację EPOCH (End Physical Punishment of Children). Do XIX w. w kulturze Zachodu panowało powszechne przekonanie, że dzieci należy dyscyplinować twardą ręką. Bycie dzieckiem oznaczało tyle, co bycie istotą nie w pełni wartościową. Pierwszą organizacją, która zaczęła walkę z przemocą wobec dzieci, było Towarzystwo Zapobiegania Cierpieniu Dzieci. W 1946 roku po raz pierwszy pojawiło się określenie „syndrom bitego dziecka". W 1981 roku powstał Komitet Ochrony Praw Dziecka, założony przez dr Marię Łopatkową. W 2000 roku Polska ustanowiła urząd Rzecznika Praw Dziecka, którego zadaniem jest ochrona i propagowanie praw najmłodszych obywateli.

Opracowała pedagog, neurologopeda Ewa Wasiak