Dziś rano dotarła do nas informacja o wtargnięciu wojsk rosyjskich na terytorium Ukrainy. Wiemy, że będzie to temat wiodący na każdej lekcji - wzbudza on duże emocje u wszystkich. Wiemy też, że jego podjęcie z młodymi ludźmi nie jest łatwe, ale bardzo potrzebne, bo otwarta rozmowa na ten temat pomoże zredukować stres i uporać się z trudnymi przeżyciami.

Szczególnie ważne jest to w przypadku klas, w których uczą się osoby pochodzenia ukraińskiego.
W tym poście przedstawiamy kilka podstawowych wskazówek przygotowanych przez nasz zespół. Mamy nadzieję, że okażą się dla Was pomocne. Do tematu będziemy powracać w kolejnych dniach.

Zapytajcie się uczniów jak się czują - niech podzielą się swoimi emocjami. Pamiętajcie o zasadzie, że każdy mówi w swoim imieniu i nie używa zwrotów czy sformułowań obrażających osoby lub grupy. Stosując się do tych zasad, możecie pozwolić uczniom na swobodne powiedzenie o tym, jakie emocje się w nich pojawiają. Ich wyrażenie pozwoli oswoić lęk, lepiej zrozumieć, co i dlaczego przeżywają, a także poczuć się wspólnotą w tych przeżyciach. Poświęcenie na taką rozmowę całej lekcji, jeśli będzie taka potrzeba, na pewno będzie wielką wartością.

Obok lęku jedną z emocji, która zapewne pojawi się u wielu osób, będzie bezradność. Warto wspólnie zastanowić się nad tym, co mogą//powinni zrobić w takiej sytuacji obywatele i obywatelki Polski - czy możemy się tylko przyglądać, czy dostępne są też inne działania

Wśród możliwych opcji proponujemy:

wsparcie organizacji pomagających na Ukrainie,

udział w demonstracjach i marszach poparcia,

podpisywanie petycji do rządzących. Ważna jest też świadomość konsumencka - czy korzystamy z towarów i usług kraju agresora. Taka rozmowa da odpowiedź, co w tej sytuacji możecie zrobić jako klasa, a także co mogą zrobić indywidualne osoby. Może będzie to wspólne pójście na protest, wywieszenie flag Ukrainy, nagranie filmu wspierającego skierowanego do Ukraińców


Silne emocje sprawiają, że jesteśmy podatni na uleganie panice i przyjmowanie (często bezkrytyczne) informacji pojawiających się w mediach (tradycyjnych i społecznościowych). Warto zwrócić uwagę na to, by w miarę możliwości weryfikować informacje, szczególnie zanim przekażemy je dalej lub udostępnimy w swoich kanałach.

W czasie rozmowy uczniowie i uczennice mogą mówić o empatyzowaniu z mieszkankami i mieszkańcami Ukrainy, a także osobami tego pochodzenia, które mieszkają w okolicy lub chodzą do ich szkoły czy klasy. Porozmawiajcie o tym, jak można wyrazić te przeżycia w prostych gestach solidarności, np. poprzez powieszenie flagi lub posty na Facebooku - takie gesty nie zmieniają sytuacji, ale są bardzo ważne dla tych, którzy padli ofiarą napaści.
Ważne

Jeśli w Twojej klasie są uczniowie z Ukrainy, zadbaj szczególnie o to, żeby doświadczyli wsparcia i solidarności. Jeśli czują się na siłach, możesz ich poprosić o to, żeby opowiedzieli jak wygląda sytuacja z ich punktu widzenia oraz podzielili się swoimi doświadczeniami i przemyśleniami z resztą klasy. Jeśli widzisz, że jest to dla nich zbyt trudne, pozostań przy indywidualnych gestach wsparcia i solidarności - porozmawiaj o tym, jak się czują, czy czegoś potrzebują na osobności. Poproś ich rówieśników, by również okazywali im troskę i wsparcie.
