Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna w Hrubieszowie

Jak zadbać o zdrowie psychiczne dziecka w czasie pandemii?

 

W obecnej sytuacji pandemii, kiedy dzieci i młodzież zostali pozbawieni kontaktu z koleżankami, kolegami rodzice szczególnie powinni zwracać uwagę na zmiany w ich zachowaniu.

Stan izolacji od rówieśników nie wpływa korzystnie na stan psychiczny naszych dzieci, które tak jak i dorośli potrzebują kontaktów z innymi. Rodziców powinna zaniepokoić każda zmiana dotychczasowego zachowania dziecka. Niepokojącym symptomem jest jeśli dziecko zaczyna inaczej jeść, jest smutniejsze, nie odzywa się, jeszcze więcej czasu spędza samotnie w pokoju, jest opryskliwe, rozdrażnione, smutne. To może oznacza, że trzeba szukać fachowej pomocy. Mogą to być oznaki depresji wynikającej z odosobnienia .Obecna pandemia koronawirusa i związane z nią obostrzenia sprzyjają powstaniu pandemii depresji, zwłaszcza u nastolatków. Zdalna nauka i wstrzymanie się od kontaktów z rówieśnikami jest łatwiejsze dla małego dziecka niż dla nastolatka. Małe dziecko cieszy się z pobytu w „bezpiecznym środowisku, w domu z bliskimi’’, ponieważ nadal potrzebuje dużej bliskości i opieki rodziców. Jednak dla nastolatka taka izolacja jest dramatem, bo kiedy się ma naście lat bycie z rówieśnikami jest najważniejsze. Pomimo, że dorosłym wydaje się, że nastolatki żyją tylko w sieci tak nie jest. Owszem, siadają w parku z telefonem, ale są razem. Oni nie są tyko w Internecie, oni też rozmawiają, chociaż z komórkami w rękach. Dla nich najważniejsi są znajomi: z ich opiniami i sądami liczą się, Dlatego teraz odczuwają najbardziej brak kontaktu z rówieśnikami. Ponadto oni przy tym nie zawsze potrafią się uczyć zdalnie. Maturzyści, którzy obserwowali starszą klasę na wiosnę, bardzo się boją: nie są pewni swojej wiedzy, a tym samym umiejętności, wyników matury, a tym samym przyszłości.

Do tego mnóstwo jest dzieci, które są wykluczone, nie radzą sobie z nauką, rodzice nie mogą im pomóc, mają kiepski sprzęt, słaby Internet. Problemy mają szczególnie dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych, z dysleksją, dysgrafią, Aspergerem, z problemami z koncentracją. Dla nich nauka zdalna jest szczególnie uciążliwa. Dlatego też, jeśli widzimy, że jest problem z nauką, zachowaniem dziecka, trzeba prosić o pomoc.

To nie jest tak, że jesteśmy złymi rodzicami, ale w takich sytuacjach ktoś obcy jest często lepszym pomagającym niż my. Ma obiektywny, bezstronny obraz sytuacji, nie jest związany emocjonalnie ani z nami ani z naszym dzieckiem. Trzeba poszukać pomocy psychologicznej dla dzieci. Dzięki niej nasz podopieczny dowie się, jak radzić sobie z nadmiarem emocji, ze złością, smutkiem, strachem. My poznamy podstawowe zasady, których trzymanie się pomoże nam przetrwać czas izolacji i zapobiec borykaniu się z depresją naszego dziecka.

Zasady organizacji życia w obecnej sytuacji pandemii:

• Rozmawiajmy z dziećmi o emocjach. Dziecko może bać się śmierci, utraty bliskich lub samego zachorowania. Absolutnie nie oszukujmy dzieci, przyznawajmy się, jeśli tak jest, że też czegoś o sytuacji nie wiemy, że też mamy obawy, szukajmy wspólnie odpowiedzi.

• Rozmawiajmy z nastolatkami jak z dorosłymi ludźmi, żeby pomogli w opiece nad starszą osobą, znaleźli zajęcie dla dziadka, doradzili mu, na jakie strony powinien wchodzić.

• Angażujmy dzieci w obowiązki domowe.

• Utrzymujmy stały rytm dnia.

• Nie pozwólmy dziecku całkowicie zniknąć w Internecie. Szkoła jest pretekstem do ciągłego bycia w sieci, dziecko mówi, że się uczy. Jednak trzeba uważać i sprawdzać, co dziecko faktycznie robi.

• Rozmawiajmy z dzieckiem o jego nauce, interesujmy się tym, jak sobie radzi. Nie jest też dobrze, jeśli dziecko uczy się, a ma pootwierane okna z innymi stronami, grami, jednocześnie coś robi na komórce. Dzieci mówią, że „ogarniają” taki wielowątkowy przekaz, ale to jest bardzo męczące dla mózgów.

• Róbmy sobie jako rodzina wspólnie przerwę od Internetu, odłóżmy telefony i coś róbmy razem.

• Zadbajmy o dobry sen. Ilość bodźców płynąca z ekranów jest mecząca dla dzieci, ma też wpływ na to, czy dobrze śpią. Na godzinę przed snem odstawmy komputer, komórki, wywietrzmy pokój.

• Wspierajmy dziecko w utrzymywaniu kontaktu z rówieśnikami. Starsze dziecko może, oczywiście w dozwolonych godzinach, po szkole, pójść na spacer z przyjacielem.

• Zadbajmy o zdrowy ruch. Wprowadźmy zdrowy zwyczaj: wyjdźmy razem z dzieckiem co wieczór np. o 18.00 na 40-minutowy, marszowy spacer. Spacer zapobiega stanom depresyjnym, jest dobry dla kondycji. Skoro mówimy dziecku „nie siedź ciągle przed komputerem”, dajmy mu dobry przykład.

Dobre praktyki

• Zachowajcie stały rytm dnia, zwłaszcza jeśli chodzi o porę snu i posiłków

• Niech będzie wydzielony czas na naukę i czas na zabawę

• Róbcie coś całą rodziną, grajcie w gry rodzinne, jedzcie wspólne posiłki – to dobry moment, by zadbać o prawidłową dietę

• Wyznaczajcie dzieciom zadania domowe, włączajcie je w obowiązki rodzinne

• Wprowadźcie 20-minutową sjestę w ciągu dnia, niekoniecznie tylko w przypadku małych dzieci

• Zadbajcie o ruch, idźcie codziennie na rodzinny spacer, zadbajcie, by dziecko nie spędzało całego dnia przed komputerem i telewizorem

• Zadbajcie o zajęcia i kontakty bez pośrednictwa Internetu, to może być spotkanie z koleżanką na ulicy, w parku, z zachowaniem dystansu, wizyta u dziadków bez wchodzenia do mieszkania itp.

• Rozmawiajcie z dziećmi o emocjach, dajcie im poczuć, że mają prawo do rozmaitych emocji i będą wysłuchane.