Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna w Hrubieszowie

Zgłoszenia telefoniczne: 84 696 29 07 pn-pt 8.00-16.00
Co to jest terapia ręki?
Ponieważ nieprawidłowy rozwój motoryczny najczęściej wpływa negatywnie również na rozwój ręki, terapia w tym zakresie opiera się w głównej mierze na usprawnianiu małej motoryki, czyli precyzyjnych ruchów rąk, dłoni i palców. Ćwiczenia dobierane są przez terapeutę indywidualnie do potrzeb dziecka. Terapię zawsze poprzedza diagnoza, skoncentrowana na rozpoznaniu stopnia trudności u dziecka. Terapię ręki można prowadzić indywidualnie lub połączyć z terapią integracji sensorycznej.
Ćwiczenia na początku skupiają się na obręczy barkowej i kończynach górnych. Celem późniejszej terapii jest rozwijanie motoryki małej, czyli zdolności manualnych dziecka, oraz poprawa ruchów precyzyjnych. Terapia w podejściu całościowym obejmuje ruchomość łopatek i stawów kończyn górnych oraz normalizację napięcia mięśniowego. W zależności od występujących zaburzeń praca opiera się na wzmacnianiu siły mięśniowej kończyn górnych, stymulacji czucia powierzchniowego lub głębokiego, doskonaleniu zdolności chwytu, doskonaleniu kontroli wzrokowo-ruchowej oraz skoordynowaniu pracy oburącz. Najwyższym stopniem umiejętności motorycznych jakie ręka osiąga jest grafomotoryka- sprawność manualna ręki podczas czynności związanych z pisaniem, rysowaniem.
Terapia ręki to nie tylko ćwiczenia dłoni i palców, ale przede wszystkim ćwiczenia całego ciała.
Ponieważ ręka spełnia swoje funkcje, gdy wszystkie jej elementy składowe, czyli kości, stawy i mięśnie działają prawidłowo i zachowana jest ich wielostronna współpraca, ważne jest, żeby podczas terapii nie usprawniać poszczególnych części składowych ręki, ale postrzegać ją całościowo i rozwijać świadomość ciała.
Terapia ręki dziecka musi być przemyślana i kompleksowa. Nie może polegać tylko na zabawie masami plastycznymi, czy uzupełnianiu szlaczków w liniaturze zeszytu. To proces terapeutyczny, którego dopiero jednym z ostatnich elementów będzie praca przy stoliku z narzędziem piszącym w ręku.
Dla kogo jest przeznaczona?
Przeznaczona jest w głównej mierze dla dzieci, u których stwierdza się:

trudności manualne ( wiązanie sznurowadeł, zapinanie guzików, nawlekanie koralików, układanie drobnych przedmiotów),

trudności grafomotoryczne ( kreślą niedokładne szlaczki, nie lubią wycinać, rysować, lepić, rysunki często sprawiają wrażenie niestarannych),

obniżony poziom graficzny pisma – litery niekształtne, kanciaste, nieprecyzyjne, różnej wielkości, wychodzące poza linie, połączenia pomiędzy literami różnej długości, o różnym nachyleniu liter, w dowolnym miejscu litery, odstępy między literami za duże lub za małe, pismo mało czytelne, tempo pisania wolne – trudności z nadążaniem za tempem innych dzieci,

osłabione mechanizmy równoważne (trudności z jazdą na rowerze, hulajnodze, staniem na jednej nodze), niezgrabność ruchową, brak koordynacji ruchowej,

zachowanie nieprawidłowej postawy podczas pracy przy stoliku,

wyraźne obniżenie lub podwyższenie napięcia mięśniowego w obrębie kończyny górnej i obręczy barkowej (nieprawidłowe trzymanie narzędzia piszącego- ściskanie za mocno,
albo trzymanie za lekko),

szybkość ruchów nie jest dostosowana do zadania, które należy wykonać ( są zbyt wolne, albo za szybkie),

Dostrzeżenie w miarę szybko pewnych symptomów i problemów u dziecka i dobranie właściwych metod terapeutycznych, to skuteczna droga do sukcesu.
Wszystkie działania proponowane w trakcie terapii muszą być odpowiednio dobrane zarówno do poziomu manualnego dziecka, jak i do poziomu jego funkcjonowania poznawczego. Zajęcia są o tyle ciekawe i skuteczne, że w głównej mierze prowadzi się je w formie zabawowej.
Jak długo prowadzona jest terapia?
Trudno określić jednoznacznie, jak długo ma trwać terapia. Zależy to od wielu czynników i u każdego dziecka ten okres będzie inny.
Na każdym etapie warto proponować dziecku odpowiednie działania tak, aby wypracować
z nim możliwie najlepszą sprawność, co automatycznie przekłada się na jakość jego funkcjonowania.
Metody pracy i przykłady ćwiczeń.
Praca z dziećmi z różnorodnymi deficytami rozwojowymi stawia przed terapeutą wyzwania i zachęca do ciągłego pogłębiania swojej wiedzy. Jest wiele ciekawych i wyrównujących dysharmonie rozwojowe metod. Im większa wiedza idoświadczenie terapeuty, tym większa szansa na właściwie dobraną i skuteczną terapię.

Bardzo istotną i wiodącą metodą jest metoda aktywna- na sali gimnastycznej, bądź w sali terapeutycznej.

Jedną z metod jest np. Metoda Dobrego Startu. Rozwija ona jednocześnie funkcje: językowe, wzrokowe, słuchowe, dotykowe, kinestetyczne i motoryczne oraz współdziałanie między tymi funkcjami, czyli integrację percepcyjno – motoryczną. Jest więc metodą polisensoryczną i aktywną, co jest niezmiernie istotnym elementem w pracy z dzieckiem.*

Kolejna metoda to wykorzystywanie sprzętu multimedialnego do usprawniania umiejętności grafomotorycznych.

Aby osiągnąć dobre efekty, wskazane jest również korzystanie np. z elementów metody Dennisona, a w szczególności z wiedzy, wyczucia i doświadczenia terapeuty.

Oto kilka przykładowych zestawów ćwiczeń, które pomagają w terapii.

Ćwiczenia usprawniające motorykę dużą i małą

Ćwiczenia wzmacniające obręcz barkową, poprawiające stabilizację i czucie głębokie (np. chód na czworakach, czołganie się, wymachy rąk, , odbijanie piłki, obroty rąk, „przybijanie piątki” w parze).

Ćwiczenia koordynacji wzrokowo- ruchowej- potrzebnej do przepisywania z tablicy (chodzenie po równoważniach, odbijanie piłki od ściany i łapanie jej, chodzenie stopa za stopą - do przodu, do tyłu, sięganie wysoko po przedmioty)

Ćwiczenia przedramion, nadgarstków i ruchów precyzyjnych, które przydatne są do trzymania narzędzia pisarskiego.

Przykłady ćwiczeń graficznych:

Wypełnianie kolorem konturowych rysunków,

Kopiowanie rysunków przez kalkę techniczną,

Kreślenie różnorodnych form kolistych (np. korzystając z metody Dennisona).

Rysowanie szlaczków i wzorów z elementów liter,

Przykłady ćwiczeń rozluźniających napięcie mięśniowe rąk:

Wypełnianie kolorem całej powierzchni papieru;

Malowanie form kolistych i falistych;

Malowanie dużych konturów rysunków,

Zabawy z pianką do golenia- dzieci na folii rozłożonej przed nimi rozmazują piankę do golenia rysują koła, falę, sprężynki całą dłonią- na przemian raz prawą, raz lewą ręka.

Przykłady ćwiczeń usprawniających czynności chwytno – manipulacyjne:

Ćwiczenia uczące zaciskania rąk w pięści ,

Zakręcanie słoików, otwieranie pojemników,

Konstruowanie budowli z klocków,

Przesypywanie ryżu, kaszy, wybranie z ziarenek kolorowych piłeczek, guzików, kamyczków z użyciem łyżki,

nakręcanie bączków,

Przykłady ćwiczeń usprawniających końce palców:

Nawlekanie koralików,

Stukanie czubkami palców,

Wyrywanki i naklejanki,

Malowanie palcem, pęczkiem waty, piórkiem,

Ścieranie za pomocą wacika, płatka higienicznego,

Lepienie z plasteliny, modeliny,

Przewlekanie sznureczków na tekturkach z dziurkami.

Certyfikowani terapeuci:
Ewa Wasiak neurologopeda, pedagog
IlonaPuszek oligofrenopedagog

Prosimy o zapoznanie się z procedurami działalności poradni w stanie epidemii Covid-19.